Lady Sings The Blues feat. Naomi Sijmons & Fedia Holail Missy Sippy Gent (23-01-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: © Rootsville 2019

Iets vroeger dan voorzien toch maar naar de Arteveldestad getrokken. Ik had namelijk in de programmatie van de Missy Sippy een concertje zien staan waarin de bluesvrouwen centraal zouden staan. Dat kon ik natuurlijk niet aan mij laten voorbij gaan. De sneeuwprik was achter de rug, dus op naar Gent.

De “ Ladies”, dat zijn Naomi Sijmons en Fedia Holail. Muzikaal bijgestaan door Karl Zosel aan de bas, Natan Goessens op drums en Simon Raman op gitaar. Soms lijkt men wel te vergeten dat de echte helden van de blues, vrouwen waren. Zoals zo mooi verwoordt in de aankondiging: “Vaak over het hoofd, de borsten en de kont gezien…”. Grootheden als Bessie Smith, Victoria Spivey, Ma Rainey, Sista Rosetta Tharpe, Nina Simone of Billie Holiday schreven bluesgeschiedenis. Ter ere van al deze bluesqueens veroveren Gentse heldinnen van nu, de geliefde rivier waarlangs muzikale vriendschappen geboren worden. Om het korter te zeggen: een avondje “girlpower” dus. I was very curious !

Stad Gent lag er maar desolaat bij in deze winterkou, gelukkig was het warm in de Missy Sippy en stond de Duvel koud. De Gentse joint was volledig volgelopen met familie, vrienden en kennissen. Zoals ze bij ons zouden zeggen het was daar “schijtevol”.

We kregen een zéér kort optreden van ik denk iets meer dan een uur. Het begon zeer intimistisch met enkele trage ballads gebracht door de mooie stemmen van Naomi en Fedia, die zichzelf af en toe ook begeleidde op de accoustische gitaar. Zo kregen we “Seabird” te horen, als ik mij niet vergis eentje uit de jaren 70 van de Alessi Brothers of het prachtige “Old Fashioned Morphine” van Jolie Holland…schitterend nummer.

Hierna mocht de band invallen en kregen we een iets swingender gedeelte. Stuk voor stuk zeer goede muzikanten. Simon Raman is een steengoede gitarist en perst alles uit zijn Gretsch, dat, samen met de coole ritmesectie en de prachtige meerstemmigheid van Naomi en Fedia, laten het geheel overgaan naar een andere dimensie.

Zo kregen we “No You Might Not”, en ook Fleetwood Mac was van de partij met “Dreams” uit hun monstersucces plaat “Rumours”, en “Who Is He And What Is He To You” van Bill Whiters uit 1972 astemblieft. Toen kwam de mededeling dat ze aan de laatste song toe waren (na amper een uur) maar wat voor één. Beide dames acapella met een gospel traditional, die ooit bekendheid verwierf door de versie van Alison Krauss in de machtige film ‘O Brother Where Are Thou’: “Down To The River To Pray”. Het was om kippenvel te krijgen en het maakte alles goed. Man, ,man , man…wat een stemmen.

Hoewel er zo goed als geen blues werd gespeeld, vond ik het toch een aangenaam optreden. Zeker en vast kwalitatief wat betreft muziek en zang. Volgende keer misschien de aankondiging veranderen in “Ladies sings…” want nu dekte de vlag de lading niet.

Marcel